“Je ziet dat het vertrouwen groeit”

Lex en Sjaan zijn gepensioneerd en wonen in een vrijstaand huis. Abdullah komt uit Turkije en logeert sinds 11 augustus bij hen. Hij spreekt al een aardig woordje Nederlands.
Tekst: Sandra Looren de Jong

Wat is de situatie bij jullie thuis?
Lex: “We hebben vorig jaar een verbouwing gehad, waardoor wij nu alles beneden hebben. Toen kwam de bovenverdieping vrij en die is nu helemaal voor Abdullah.”

Wat was de aanleiding voor jullie om gastgezin te worden?
“Omdat wij ruimte hadden en het belangrijk vinden om iets te doen voor andere mensen besloten we om ons op te geven voor Takecarebnb . Sjaan: “We vinden het fijn om met andere mensen om te gaan en helemaal leuk om met andere culturen in aanraking te komen. En op deze manier kunnen we iets doen voor iemand die het nodig heeft.”

Abdullah, hoe is het om bij Lex en Sjaan te wonen?
“Ik vind het echt leuk. Ze zijn heel aardig. Ik woonde meer dan een jaar in een AZC en heb sinds januari een verblijfsvergunning. Ik dacht dat ik te laat was om me aan te melden bij Takecarebnb en dat ik mijn kans had gemist.”

Waarom heb je je alsnog aangemeld bij Takecarebnb?
“Om meerdere redenen: ik wil mijn taal ontwikkelen en de Nederlandse cultuur beter begrijpen. Ook was de situatie in het AZC waar ik was niet zo goed. We zaten met vier of zes op een kamer en er was geen privacy. Daarnaast wil ik graag een netwerk opbouwen. Ik leer de vrienden en familie van Lex en Sjaan kennen. Zij hebben ook mijn vrienden leren kennen.” Sjaan: “Dus wij breiden ons netwerk ook uit.” “Zijn vrienden helpen hem met dingen en gaan straks ook helpen met zijn huis in orde maken, en wij natuurlijk ook, dus dan kom je elkaar weer tegen”, aldus Lex.

Wat is het mooiste dat jullie hebben meegemaakt samen?
Lex: “Het is gewoon heel gezellig met Abdullah in huis; hij heeft veel gevoel voor humor, dus we lachen wat af met elkaar. Ik vind het ook leuk dat we wat leren over de Turkse cultuur.” “Ik denk dat ik het mooiste vind dat Abdullah zóveel vertrouwen in ons heeft, dat hij ook zijn geschiedenis heeft verteld” zegt Sjaan. “Dat vind ik erg indrukwekkend en heel bijzonder, dat we daarin mochten delen.” “Je ziet dat het vertrouwen groeit”, vult Lex aan.

“Eén van de leukste dingen vond ik dat ze mij vanaf de eerste dag accepteerden als gezinslid”, vertelt Abdullah. Lex en Sjaan voegen toe: “Volgende week gaan we met alle kinderen en kleinkinderen naar De Efteling, dat is een jaarlijks gebeuren. Dan gaat Abdullah ook mee.”

Abdullah: “Ik heb in Turkije zoveel vrienden en familie verloren. Het betekent zo’n beetje alles voor me dat ik door een vreemde zo word behandeld. Dat ik word geaccepteerd als een vriend, of als familie.”

Wat gebeurt er als de logeerperiode voorbij is?
Abdullah krijgt begin oktober de sleutel van zijn eigen woning. “Misschien was ik hier anders wel jaren en jaren gebleven”, grapt hij.

Sjaan: “Wij hopen heel erg dat Abdullahs zonen komen; dat wensen we hem echt toe. En dat hij een fijn leven in Nederland krijgt. Ik denk dat hij zich daar heel goed voor inzet.” Lex: “En ik hoop dat we contact houden. Dat dit contact niet afgesloten wordt bij een eigen huis.”

Abdullah: “Als het goed is kan ik binnenkort beginnen met een cursus Nederlands. Dat kon hiervoor nog niet. Ik wil op een beter niveau Nederlands spreken zodat mijn leven er in de toekomst beter uitziet.” Sinds kort doet Abdullah tien uur betaald werk per week. “Het zorgt ervoor dat ik kennis en ervaring opdoe en het systeem hier een beetje leer kennen. Voor de toekomst hoop ik dat ik een baan kan vinden waar ik plezier in heb en die past bij mijn opleidingsniveau en ervaring.” Lex en Sjaan hebben er alle vertrouwen in: “Hij komt er wel.”