“Ahmet zorgde echt voor mij”
Hoe is het om als oudere van respectabele leeftijd nog een statushouder in huis te nemen? Tineke* (88) in het Groningse Haren ging het avontuur aan en raakte goed bevriend met haar Turkse gast Ahmet. Tineke vertelt over de dingen die ze heeft geleerd van het leven met een gast in huis en over de na- en voordelen hiervan. *niet haar echte naam
Tekst: Sem Roumimper
Wat heeft je geïnspireerd om een gast in huis te nemen? ‘Ik merkte dat er plaatsen tekort waren in de opvangcentra, dus ik besloot eens te kijken wat ik kon doen. Ik ben begonnen mijn huis open te stellen voor studenten vanwege het woningtekort en de dure prijzen. Toen heb ik voor een aantal maanden een Koreaanse studente in huis genomen. Dit was niet via Takecarebnb. Toen de Koreaanse studente weer weg moest , wist ik dat ik het aankon om mijn huis open te stellen voor anderen. Ik ben toen via een kennis bij Takecarebnb gekomen en heb Ahmet uit Turkije in huis opgenomen. Ahmet was een politieagent in Turkije, maar werd in 2016 tijdens de coupe onterecht beschuldigd en uit zijn ambt gezet. Hij is 48 en heeft een vrouw en twee kinderen, dochters van 11 en 19. Ik heb Ahmet in huis genomen omdat het me fijn leek om iemand te helpen; tegelijkertijd had ik zelf ook hulp nodig. Ik heb iemand die helpt schoonmaken en een tuinman. Dus het was voor mij niet alleen maar geven, ik zag het als een soort wisselwerking.’
Is het leeftijdsverschil tussen jou en je gast prettig of moeilijk? ‘Het leeftijdsverschil tussen ons is geen probleem. Het is juist wel fijn. Ahmet is 48 en kon mij daarom goed helpen met huishoudelijke taken. Ik kook zelf eigenlijk niet en bestel vaak. Toen Ahmet bij mij in huis kwam, kookte hij elke dag voor me. Ik vond het fijn dat er iemand was die voor mij kon koken. Ahmet deed ook de afwas en haalde de boodschappen. Hij zorgde dus ook echt voor me.’
Op welke manier heeft het in huis nemen van een gast jouw leven veranderd? ‘Het heeft het leven gezelliger gemaakt. We deden veel samen en ik was nooit alleen. Zoals ik al zei zorgde Ahmet goed voor me en we konden erg goed met elkaar. Ik stelde Ahmet aan mijn familie en vrienden voor en Ahmet nam soms ook vrienden mee. Op deze manier kon Ahmet nieuwe contacten opbouwen en leerde ik ook zijn vrienden kennen.’
Op welke manier heeft het bij jou in huis wonen het leven van jouw gast veranderd? ‘Ahmet heeft me geleerd dat het goed is om uit te kijken naar je medemens en respect voor elkaar te hebben. Ahmet komt uit een andere cultuur dan ik. In de Turkse cultuur hebben jongeren echt respect voor de ouderen en is familie, zorgen voor familie, ook erg belangrijk. Waar wij Nederlanders nog weleens willen uiten dat wij geen tijd hebben, of die niet willen vrijmaken, houden Turkse mensen de banden met familie en vrienden altijd sterk. Dat vind ik echt iets moois.’
Hebben jullie ook goede afspraken gemaakt over het gebruik van jouw huis? ‘Nee, dat hebben we als ik er zo over nadenk niet echt gedaan. Dat ging allemaal vanzelf. Heel organisch eigenlijk. Ik heb boven een slaapkamer en een zitkamer. Ik heb tegen Ahmet gezegd dat hij daar kon slapen en op zich zelf kon zijn. Voor de rest heb ik gezegd dat hij zijn eigen ding kan doen, en gezegd dat ik dat uiteraard ook doe.’
Zijn er voor- of nadelen aan het delen van jouw thuis met een gast? ‘In de situatie zoals deze bij mij was , heb ik vrijwel geen nadelen opgemerkt. Hetgeen dat soms wel een uitdaging met zich mee bracht , was de taalbarrière. Ahmet kan een beetje Engels spreken, maar niet goed. Ik probeerde zoveel mogelijk Nederlands met hem te praten, maar hij vergat erg vaak woorden die ik al vaak had gebruikt. Hierdoor raakte mijn geduld soms op en dan praatte ik Engels met hem. Op den duur werd onze communicatie een mix van beide talen. Dan zei ik een zin in het Nederlands en de andere helft in het Engels. Ahmet zat ook redelijk vaak op zijn mobiel, wat soms leidde tot irritatie bij mij. Dat komt doordat we van verschillende tijden zijn. De mobiel was bijna zijn leven. Ik zei hier nooit wat van, maar merkte dit wel op.’
Op welke manieren heb je geprobeerd om hem te helpen met de taal en de Nederlandse cultuur te leren kennen? ‘Niet echt op bijzondere manieren. Ik probeerde gewoon zoveel mogelijk Nederlands met hem te praten. Ik merkte dat ik soms moeilijke woorden bij hem gebruikte, dan dacht ik daarna, waarom zeg ik het ook op deze manier? Dan probeerde ik altijd naar makkelijke woorden te zoeken, omdat hij me anders niet begreep. Als dat dan niet lukte schakelde ik over naar het Engels. Vaak lukte het op deze manier wel.’
Het is inspirerend dat jij op deze leeftijd een gast in huis neemt, zou je dit ook aanraden aan andere ouderen? ‘Ik zou dit zeker aanraden. Het heeft zoveel meer voordelen dan nadelen. Er zijn veel ouderen die op deze leeftijd niet veel te doen hebben en zich vaak eenzaam voelen. Ik ben van mening dat het opnemen van een gast het leven van een oudere echt meer sjeu geeft.’
Het is fijn om te horen dat jij en jouw gast een klik hebben. Heb jij een idee hoe het komt dat jullie zo’n goede klik hebben? ‘Dat is bij toeval. Al vanaf het begin hebben Ahmet en ik een goede band. Ik snap soms zelf niet hoe hij ooit politieagent is geweest. Hij is simpelweg te aardig. Dat hij ooit iemand is geweest die de wet moest handhaven en streng moest zijn, kan ik me bijna niet inbeelden. Ahmet heeft veel respect voor mij als oudere en is ook erg gezagsgetrouw. Ik kan alleen maar zeggen dat ik erg bof met zo iemand als Ahmet. Het ging allemaal gewoon vanzelf. Ik vond het ook erg moeilijk toen hij mij verliet. Ik heb het daar het weekend nadat hij weg was gegaan erg lastig mee gehad. Je raakt toch gewend aan die gezelligheid in huis en aan de aanwezigheid van iemand. Om die reden wil ik ook nogmaals benadrukken dat ik dit echt aanraad, juist voor mensen van mijn leeftijd. Het brengt vreugde, geeft meer sjeu aan het leven, je helpt iemand, en bent er zelf ook mee geholpen.’
