“Hij rende met een bos bloemen op hen af”

Monica Nieuwenhuijse (54) uit het Zeeuwse Waarde was samen met haar man gastgezin voor Housain Ezzo (38) uit Syrië. Inmiddels heeft Housain een eigen huis in ‘s-Heer Abtskerke en is hij herenigd met zijn vrouw Eva (38) en hun dochter van 2 en zoon van 8.
Tekst: Anne Kleisen

Tijdens het interview met Monica en Housain is het gezellig in het vers opgeknapte huis van Housain en Eva. Een medewerker van VluchtelingenWerk Nederland is aanwezig om het echtpaar te helpen met de paperassen. Hun dochter scharrelt rond en Monica en Housain maken grapjes en lachen veel met elkaar.

Monica, hoe lang heeft Housain bij jullie gewoond?
“Dat was in totaal ongeveer zes maanden. Mijn man en ik hebben vijf kinderen. Drie daarvan zijn getrouwd en eentje studeert in Rotterdam. We hebben daarom genoeg ruimte. Housain logeerde in een van de leegstaande slaapkamers. Hij deelde een van de twee badkamers met onze jongste zoon Rudolf. Tijdens onze vakantie en werkreizen was hij alleen in ons huis en mocht hij een vriend uit een azc uitnodigen om hem gezelschap te houden. Toen hij met zijn familie herenigd was, woonden ze nog een tijdje in een stacaravan en hebben we voor hen een huisje in Kruiningen gehuurd. Totdat ze hun eigen huis kregen.”

Housain, hoe kwam jij bij Monica terecht?
“Op internet zocht ik naar andere mogelijkheden om te verblijven dan in het azc. Mensen hadden me ook verteld over Takecarebnb. Toen ik het op internet vond heb ik mezelf aangemeld. Na de eerste kennismaking met Monica, haar man en kinderen en een nacht proef logeren zeiden we allebei meteen ja.”

Hoe was het voor jou om van het azc naar een gastgezin te gaan, Housain?
“Het was hemels om bij Monica en de familie te wonen. Het verschil met het azc was zo groot, het is onbeschrijfelijk. Ik had weer een familie. Dat had ik niet in het azc. In het azc heerste zo’n negatieve sfeer. Ik vond het vreselijk. Je zit daar alleen maar heel, heel lang te wachten op je procedure. In Syrië werkte ik, het is slecht voor me om niet te werken. Bij Monica wonen was beter voor mijn mentale gesteldheid. Het zorgde voor nieuwe dingen in mijn leven, ik ging bijvoorbeeld bij Monica’s man werken.”

Jouw man heeft Housain in dienst genomen, Monica?
“Mijn man heeft een eigen uienbedrijf. We vroegen Housain of hij het leuk vond om daar te werken. Hij heeft vanaf de eerste logeerdag meegedraaid. Hij vond het meteen leuk.”

Wat heb je nog meer voor nieuwe dingen geleerd Housain?
“Ik ben gaan studeren voor mijn rijbewijs. Ik heb het heel snel gehaald.” Monica: “Hij vond het niet fijn om afhankelijk van ons te zijn. We moesten hem overal naartoe rijden.”
Housain: “En in de avonduren studeerden we Nederlands.”

Monica, hoe was het om Housain in huis te hebben?
“Housain doe je oren maar even dicht anders word je te trots!” Housain lacht. Monica vervolgt: “Housain is heel bescheiden en voorkomend. Het maakte dat we ons hart nog meer voor hem openstelden om hem te helpen. Hij vroeg nergens om maar wachtte af wat we hem zouden geven. Het was van het begin tot het eind goed dat hij er was. Het was ook leuk om van iemand van een andere cultuur te horen over zijn manier van leven en van zijn Arabische kookkunsten te genieten. In de basis blijken we veel gemeen te hebben. We hebben het ook over ons geloof gehad. Wij zijn christelijk en Housain is Ismaili, een soort Islam light. Ik heb het over Jezus gehad en dat was heel fijn om te delen.” Housain: “We ontdekten dat ons geloof ook overeenkomsten heeft.” Monica: “Bijvoorbeeld dat je goed moet zijn voor anderen, en dat God liefde is.” Housain: “Ik ben mee geweest naar de kerk. Dat heeft me blij gemaakt. Vooral toen ik me slecht voelde.”
Monica: “Ja, dat was hartverwarmend.”

Housain, wat was het mooiste wat je hebt meegemaakt?
“Het mooiste is dat ik de kans heb gehad om de gastvrijheid en vriendelijkheid van Nederlanders te ervaren. Daar mogen jullie echt trots op zijn. Toen ik aan mijn vrouw uitlegde wat Monica en haar man allemaal voor me deden was ze constant verbaasd. Ze dacht dat het onmogelijk was. In Syrië doen je eigen ouders niet eens zoveel voor hun kinderen, je moet onafhankelijk zijn. Maar ik had dat nodig toen ik hier mijn leven opstartte, als een vreemdeling in een vreemd land. Je ziet hoe goed het gaat door hoeveel mijn dochter van twee van Monica houdt. Ze kan nog niet praten maar als we Monica een paar dagen niet hebben gezien dan wil ze naar haar toe. Dat kan ook, we hebben elkaars sleutel. We wonen 15 minuten bij elkaar vandaan.”

En wat was voor jou het mooiste, Monica?
“Ik ben trots op Housain omdat hij twee jaar lang elke dag met zijn vrouw en kinderen heeft gebeld toen zij nog in Syrië zaten. Het is moeilijk als je zo ver weg van elkaar bent, maar hij heeft op die manier zijn leven met hen gedeeld. Toen we zijn familie eindelijk op Schiphol gingen ophalen was dat hartverwarmend. Hij rende met een bos bloemen op hen af. Dat was ook de reden dat we dit hebben gedaan, we hebben niet alleen Housain geholpen een tweede leven te starten maar ook zijn gezin. Zodat hij alvast een beetje een Nederlander zou zijn voordat ze zouden komen.”
Housain: “Hahaha, ja, ik ben nu een Kees.”