De nare berichten over de situatie in Ter Apel buitelen over elkaar heen. We kunnen wekelijks een nieuw dieptepunt noteren. Dat organisaties als Rode Kruis en Artsen Zonder Grenzen nu actief bij het aanmeldcentrum moeten zijn is een situatie waarvan we lang dachten dat die zich in ons land niet zou voordoen. Ter Apel in Groningen en Moria op Lesbos in één adem genoemd, wie had dat gedacht. Ondanks steeds schriller wordende oproepen van staatssecretaris Van den Burg en veiligheidsregio-voorzitter Schuiling zijn de meeste gemeenten maar niet bereid om hun lokale grenzen te openen. Men vreest burgerverzet zoals in Albergen of Bant.
Naast burgers die zich opwinden over de mogelijke komst van vreemdelingen naar hun woonplaats zijn er ook veel die zich schamen voor wat er gebeurt en het onvermogen van de politiek hekelen. Als je nou bij die laatste groep hoort, kan je dan alleen maar hoofdschuddend toezien bij deze vreemdelingen- annex huisvestingscrisis? En wachten tot de verkiezingen om verandering te bewerkstelligen (die dan nog steeds jaren op zich laat wachten)? Nee, zeker niet. Je kunt zelf een actieve, concrete bijdrage leveren door je huis open te stellen voor een statushouder, een vluchteling die de asielprocedure doorlopen heeft en met een verblijfsvergunning op zak wacht op een woning. Die zijn nieuwe land wil leren kennen. Een oorlogsvluchteling uit Syrië of Yemen, een politiek activist uit Turkije of Rusland of iemand die vanwege zijn/haar/hun geaardheid werd vervolgd. Allemaal mensen van wie na een uitgebreide en zorgvuldige procedure is vastgesteld dat hun asielverzoek terecht was en die de mogelijkheid krijgen in ons land een nieuw, veilig bestaan op te bouwen.
Er is een officiële Logeerregeling en de stichting Takecarebnb matcht op basis van die regeling statushouders en Nederlandse gasthuishoudens voor een logeerperiode van drie maanden. Zo’n match wordt zorgvuldig gemaakt. En er is bijvoorbeeld voorzien in een uitgebreide, gefaseerde kennismaking en een proeflogeerweekend. Tijdens de logeerperiode begeleiden we gast en gastgezin. En na drie maanden zorgen we voor een andere woonplek. Een gastgezin staat er dus nooit alleen voor en er is altijd een opvolgende woonruimte.
Het voordeel van logeren is niet alleen dat er meer bedden in AZC’s vrijkomen en er minder mensen buiten slapen. Er zijn zoveel positieve effecten voor de gast: het gezien worden als mens en niet als dossier, het opbouwen van een sociaal en economisch netwerk, het sneller leren van de Nederlandse taal en van al die eigenaardigheden, hetgeen geen inburgeringscursus kan bieden. Het gastgezin heeft er ook wat aan: inzicht en kennis over de achtergrond en de cultuur van een gast. Want het abstracte ‘asielvraagstuk’ gaat gewoon over mensen van vlees en bloed. En ja het geeft ook een goed gevoel dat je actief en concreet bijdraagt en niet alleen verontwaardigd bent. Je levert tijdelijk privacy in, jij, je huisgenoten en je gast schikken allebei even in en na drie maanden is je huis weer helemaal van jou.
Takecarebnb beschikt over 2.300 gastgezinnen door het hele land. Omdat een match maatwerk is kunnen we daarmee dit jaar zo’n 400 matches maken. Dat zijn 400 prachtige ontmoetingen. En dat zijn 400 vrije plekken in Ter Apel en andere AZC’s. Noem het ‘noaberschap’ zoals in Twente of actief burgerschap. Noem het medemenselijkheid of naastenliefde. Zo’n match is belangrijk, soms ingewikkeld en altijd hartverwarmend. Je kunt als burger de grote maar onvoldoende inspanningen van de overheid aanvullen en echt een verschil maken. Roepen dat het een schande is helpt een nieuwkomer niet.
Robert Zaal,
directeur Takecarebnb