Gerard en Riet ”We hebben er twee kinderen bijgekregen”

Hun zoons en hun pleegdochter verlieten lang geleden het warme familienest. Vele kamers in de grote woning werden niet gebruikt. Ruimte genoeg voor twee Takecarebnb-gasten! In het hart van Gerard en Riet was meteen een plekje voor het jonge Iraanse echtpaar dat sinds februari bij hen logeert. “Het was liefde op het eerste gezicht.”

Tekst: Iris Stam Fotografie: Bas Evers

Ergens in de landelijke omgeving van Amsterdam staat de woonboerderij van Gerard (73) en Riet (75). In het huis vol sfeervolle hoekjes hangen kleurrijke schilderijen, bijna allemaal gemaakt door Riet. In de zithoek ligt een verzameling kruisjes uit alle landen. Verder springen twee recente foto’s in het oog, waarop Shadi (28) en Arman (31)* staan, omringd door de rest van het gezin. Lachend blikken ze de camera in. Uit hun houding spreekt: wij horen bij deze familie.

Altijd in de weer
Op het terras achter de boerderij serveren Gerard en Riet koffie, thee en pindakoekjes. In de bloemperken bloeien de hortensia’s uitbundig, dankzij de groene vingers van Gerard. Hij zegt bescheiden: “Ach, het zijn zulke dankbare planten.” Tuinieren is een van de hobby’s van de dierenarts in ruste. Verder doet hij aan badminton en speelt hij graag een potje schaak.”

Zijn vrouw Riet houdt niet alleen van schilderen, maar ook van knutselen, lezen en koken. De twee hebben altijd hard gewerkt en kunnen niet stilzitten. Sinds vijf maanden** zijn ze nog actiever dan anders. Met veel plezier helpen ze hun gasten Shadi en Arman in de kleine dorpsgemeenschap, en daarbuiten, op weg.

Zelfgemaakt woordenboek
Shadi en Arman zitten aan de tuintafel. Arman geeft aan dat zijn vrouw en hij het interview in het Nederlands willen doen. De ambitieuze Iraniërs studeren nu drie maanden op B1-niveau, drie keer per week gaan ze naar de Vrije Universiteit van Amsterdam. Ze hebben twaalf uur per week les, ze besteden veel tijd aan hun huiswerk en daarnaast oefenen ze elke dag met hun ‘privédocenten’. Vanaf het eerste moment op de boerderij spreken de vier Nederlands. En dat werpt zijn vruchten af. Arman en Shadi begrijpen alles wat er gezegd wordt en kunnen zich al heel behoorlijk verstaanbaar maken.

Arman pakt zijn smartphone en laat het woordenboek zien dat hij zelf gemaakt heeft. Elk geleerd woord en iedere nieuwe uitdrukking zet hij erin. Met rechts de vertaling in het Farsi, de taal die in Iran gesproken wordt. De lijst is na vijf maanden logeren bij Gerard en Riet indrukwekkend.

Niet veilig voor christenen
Shadi volgde aan de universiteit van Teheran een IT-opleiding. Ze haalde haar bachelor en werkte voor een luchtvaartmaatschappij. Ook Arman studeerde IT. Hij vond een baan als manager verkoop bij de grootste chocoladefabrikant van Iran. In materieel opzicht hadden de twee een goed leven. Ook op sociaal gebied hadden ze niks te klagen: ze hadden veel vrienden. En de gezinnen waar ze uit kwamen waren liefdevol en hecht.

Toch restte Shadi en Arman – die zich tot het christendom bekeerd hadden – geen andere keuze dan weggaan. In het voorjaar van 2017 ontvluchtten ze Iran. Arman: “Het is een lang verhaal. Maar ik houd het hierbij: in mijn geboorteland is het niet veilig voor christenen.”

Eerst laten bezinken
Ook Gerard en Riet zijn gelovig. Door de kerk hoorden ze over Takecarebnb. Riet: “Onze dominee stuurde begin dit jaar een mailtje, waarin stond dat er een gastgezin werd gezocht voor twee vluchtelingen die op termijn een huis in ons dorp toegewezen zouden krijgen.”

Gerard: “We vonden dat een mooie gedachte, om statushouders uit het AZC te halen, ze een fijn logeeradres te bieden en ze vanuit die stabiele situatie te laten wennen aan hun nieuwe woonplaats.” Riet: “We hadden genoeg ruimte, we stonden er op zich wel open voor. Maar we wilden het eerst laten bezinken.” Gerard: “Want zulke belangrijke beslissingen moet je niet te snel nemen.”

Huiswerk op bed maken
Iets daarvoor hadden Shadi en Arman contact gezocht met Takecarebnb. Arman: “Een vriend van ons had bij een gastgezin gelogeerd. Hij wist dat wij graag de Nederlanders en hun cultuur wilden leren kennen. Hij zei: “Proberen jullie het ook eens.”

Shadi: “In het AZC konden Arman en ik konden niet tot rust komen. We waren altijd zenuwachtig en gestrest.” Arman: “We waren al een beetje begonnen met taalles, maar het was in de gemeenschappelijke ruimtes te druk om te studeren. We trokken ons terug in onze kleine slaapkamer, zonder tafel en stoelen. Ons huiswerk maakten we op bed.”

Iraans knuffelen
Gerard en Riet ontmoetten Shadi en Arman op een middag voor nieuwkomers in het dorp. Gerard: “Soms heb je een klik met mensen die je niet kunt verklaren. Het was liefde op het eerste gezicht.” Kort daarna kwam het stel de boerderij bekijken. Ze wilden graag komen logeren.

Vrijwel meteen noemden ze Gerard en Riet ‘pap en ‘mam’. Elke ochtend en avond krijgen de gastouders een knuffel. Gerard lacht, als hij vertelt over een wat ongemakkelijk moment in het begin. “Arman zei: ‘Wil jij een kus, pap?’ Daar moest ik als nuchtere Hollander wel even aan wennen…”

Heel waardevol
Shadi schiet vol als ze vertelt over al die momenten waarop ze zich zo ontzettend welkom voelde bij Riet en Gerard. “Het feest dat ze voor ons organiseerden, zodat we hun kinderen en de rest van de familie konden ontmoeten. De gitaar die Arman kreeg, zodat hij in Nederland weer kon spelen. Mij gaven ze een haar- en huidbehandeling, want door alle stress zag ik er heel slecht uit.”

Heel bijzonder was de eerste keer dat de kleren van Arman en haar gewassen werden. “Die gingen samen met de spullen van Gerard en Riet in de wasmachine. Het gaf mij het gevoel dat ze ons écht accepteren.”

Arman: “Wat hebben door het logeren niet alleen de taal geleerd, maar er ook een familie bijgekregen. Dat vinden wij heel waardevol.”

Wat knap, op jullie leeftijd…
Riet: “Shadi en Arman zijn helemaal opgenomen in ons gezin. We hebben er twee kinderen bijgekregen.” Ze lacht: “Af en toe plaagt onze oudste zoon ons daar mee: ‘Goh mam, wat knap op jullie leeftijd…’”.

Shadi richt het woord tot haar Nederlands ouders: “Bedankt voor alles wat jullie voor ons doen, jullie vechten voor ons. Wij blijven hard studeren, want wij willen dat jullie trots op ons zijn.”

Arman: “Pap en mam, jullie mogen het best wat rustiger aan gaan doen.”

Gerard: “Dat gaat zeker gebeuren.” Riet schatert: “Als jullie een eigen woning hebben, gaan wij acuut met vakantie.”

* Om veiligheidsredenen staan de gasten niet op de foto en zijn hun namen gefingeerd.

**Shadi en Arman hebben nog geen eigen huis. Door de klik met hun gasten hebben Gerard en Riet, in overleg met Takecarebnb, de gangbare periode van drie maanden verlengd.