Matchmaker Hanneke over integratie in de film ‘The Old Oak’ en de rol van gastgezinnen
Vorige maand organiseerde GroenLinks Zwolle een inspirerende avond met de film ‘The Old Oak’, gevolgd door een panelgesprek met het publiek. Matchmaker Hanneke was erbij en praatte mee over de thema’s die de film opriep.
Hanneke is al zo’n negen jaar matchmaker bij Takecarebnb. “Ik vind het heel erg mooi werk: ik ontmoet ontzettend leuke mensen. En ik zie hoe enorm veel het oplevert voor de gast met name, maar vaak zeker ook voor het gastgezin. Daar word ik toch altijd blij van. Het is een hoop inspanning voordat je het voor elkaar hebt om een gastgezin te vinden, maar het is dankbaar werk.”
Een film over integratie
De film die op 5 oktober werd vertoond, The Old Oak, gaat over een traditionele gemeenschap in een klein oud Engels mijnwerkersstadje die te maken krijgt met de komst van een groep Syrische vluchtelingen.
“De film laat zien hoe de communicatie tussen die groepen zich ontwikkelt”, vertelt Hanneke. “De oorspronkelijke bewoners willen de nieuwkomers eerst helemaal niet. Maar geleidelijk ontstaat er toch iets van een band.
Het is een heel mooie film over integratie; wat deze groep nieuwkomers deed om daar binnen te komen. En wat aan de andere kant de inwoners, die daar al hun leven lang woonden, uiteindelijk ook konden doen aan veranderingen in hun communicatie en gedrag.”
Mooi en idealistisch
Hanneke: “Ik zat namens Takecarebnb in het panel, samen met de fractievoorzitter van GroenLinks Zwolle. Er zou ook iemand bij zijn van VluchtelingenWerk, maar die was helaas ziek. We zaten met zo’n 30 mensen in één van de kleinere zalen. Voornamelijk ouderen, en wat veertigers.
We hebben eerst nagepraat over de film. De reacties waren positief, het is een mooi verhaal. Tegelijkertijd, zei iemand, was het ook wel heel erg idealistisch. De werkelijkheid is vaak wel een beetje anders dan hoe het in de film gaat. Maar ja, de hele teneur was echt prachtig.
Daarna heb ik verteld over Takecarebnb. Dat ging uiteraard over het logeren, over waarom het heel fijn is voor gasten om via een Nederlandse familie te integreren in de Nederlandse samenleving en wat het voor ze oplevert, maar ook wat het met het gastgezin zelf doet.”
Kennismaken met een gast aan tafel
In de film zorgde samen eten voor verbinding. Dat herkent Hanneke wel. “Laatst, tijdens de Vredesweek, heb ik vanuit een groep moslims, christenen en joden, waar ik lid van ben, een project gedaan waarbij bewoners van het plaatselijke azc gast aan tafel waren bij Zwollenaren.
Een kleine groep, ongeveer vijf koppels en één alleenstaande, had zich aangemeld. En ook ongeveer dat aantal Zwolse inwoners deed mee. De opzet is heel simpel: de gasten komen rond half zes bij een gezin. Je hebt samen een maaltijd, je drinkt er iets bij, je kletst wat en halverwege de avond gaat iedereen weer zijn eigen gang. En dan hebben ze achteraf een hartstikke leuke avond gehad met in enkele gevallen blijvende contacten.
Voor mij was het een manier om gewone Nederlanders kennis te laten maken met een jongen of een familie uit het azc. Daardoor komen die misschien ook op het idee van ‘hé, wat een leuke gast is dit’. Het zou een soort tussenstapje kunnen zijn naar het logeren.” Want het logeren zelf is natuurlijk best een grote stap.
“Er zijn te weinig gastgezinnen”
“Gisteravond begeleidde ik een kennismaking met een gastgezin en een jongen uit Jemen. Op de terugreis was die jongen – wat is hij, 26 – zó blij. Hij liet foto’s van zijn ouders zien. Dat je een plek bij een gastgezin aangeboden wordt, dat is zo’n enorm verschil met het wonen in het azc. Hij sprong een gat in de lucht. Maar ik heb ook vier gasten waar ik echt geen gastgezin voor kan vinden. Dat vind ik persoonlijk het grootste probleem: er zijn te weinig gastgezinnen.”
Een zaadje planten
Tot nu toe zijn er naar aanleiding van de bijeenkomst nog geen inschrijvingen van nieuwe gastgezinnen geweest. “Je hoopt na afloop toch een beetje op één of twee nieuwe aanmeldingen. Maar ja, het is toch ook een zaadje wat je plant, waarmee je mensen aan het denken kunt zetten. Misschien denken ze een volgende keer ‘oh, daar heb ik toen ook over gehoord’ en zetten ze dan toch die stap.”
