Mensen kunnen heel erg in verschillen denken, Amran denkt juist in overeenkomsten.

Tekst door Lilly Wiggers. Foto © Maaike Poels.

Amran (19) is acht jaar geleden uit Jemen gevlucht en via Maleisië en Spanje is hij in Nederland gekomen. Momenteel studeert hij in Tilburg en inmiddels woont hij twee maanden bij John, Judith en hun kinderen in Dordrecht.  

Een huis van gastvrijheid 

“Toen we dit huis kochten hadden we altijd het idee dat het een huis van gastvrijheid moest zijn,” vertelt John. “Het was wel spannend om iemand in je huis te laten komen, ik ben namelijk niet altijd gezellig en leuk. Het maakt kwetsbaar, vooral als gezin. Zodra we kennismaakten met Amran viel de spanning snel weg.” 

Judith: “Ik hou heel erg van delen met elkaar, van samenwonen. De realiteit is dat we in een spannende tijd zitten, met de lockdown en de kinderen thuis. Maar dat laat juist niet alleen een mooie wereld zien, maar gewoon hoe we zijn. Dat vind ik goed, en daar leer ik zelf ook dingen over. Het hoeft niet perfect te zijn.” 

Zodra Amran zijn verblijfsvergunning had begon hij te studeren. “Ik wil weten hoe de maatschappij nu is en ik spreek nu ook de taal van mensen om me heen. Maar toch wist ik niet veel van ze. Ik kwam via een kennis in Ter Apel terecht bij Takecarebnb en deze familie. Eind november kwam ik hier. Het was een nieuwe ervaring. Ik had geen verwachtingen maar wat ik wel dacht is dat het heel anders zou zijn. Nu kwam ik in een gezin, en daardoor moest ik wel aan mijn eigen gezin denken.” 

In overeenkomsten, niet in verschillen 

Judith en haar gezin boffen met iemand als Amran: “Mensen kunnen heel erg in verschillen denken, maar hij denkt juist heel erg in overeenkomsten. Ik hoor heel vaak van mensen dat ze vragen of het niet erg wennen is voor hem. Amran reageert dan dat dat meevalt, hij kijkt liever naar de overeenkomsten. Het voelt ook alsof we heel veel overeenkomsten hebben.” 

Tegelijkertijd merkt John ook wel de verschillen: “Ik ben me bewust van mijn eigen privileges. Amran moet in een vreemd land zijn leven opbouwen, en heeft te maken met bureaucratische toestanden waar in hij zijn weg moet vinden. Ik heb bewondering voor zijn optimisme. Het zijn de verschillen die de onverschilligheid heel erg tegengaan. Je wordt uit je eigen vanzelfsprekendheid gehaald. In deze tijd ligt onverschilligheid op de loer, je leeft in je eigen beperkte wereld. Dit is nu voor ons niet zo. Je blijft open voor de wereld. Ik hoor een vader die belt, en Arabische muziek. Het gaat over verschillen, maar wel over verschil dat ontmoeting geeft.” 

Meer dan positief 

De familie speelt onder andere Catan en Risk, ze fitnessen elke avond met elkaar in de huiskamer en hebben van Amran geleerd om uit de tajine te koken. Hij helpt de kinderen met rekensommen en met Spaans. De kinderen voetballen en basketballen graag met hun gast. Inmiddels is hij ook voorgesteld aan het voetbalteam. “Het voetbalteam vroeg zich af of we nog een 19- jarige zoon hadden,” lacht Judith.  

Judith: “We hebben samen Sinterklaas en kerst en oud en nieuw gevierd. De vrienden vinden het leuk dat Amran er is. Veel mensen willen andere mensen ontmoeten, maar niet iedereen heeft er het huis voor. Mijn zus zei ook dat als Amran iets nodig heeft ze er dan gelijk zou zijn. Mijn schoonmoeder heeft een cadeautje voor hem gekocht. Het is meer dan positief, ze zijn blij om hem te ontmoeten.” 

Leren van elkaar  

John: “Wat ik van Amran hebt geleerd? Hoop en veerkracht. Ik zie overal leeuwen en beren op de weg maar in een luxe context. Ik heb dan bijvoorbeeld gedoe op mijn werk, maar in vergelijking met je leven in een ander land opbouwen valt dat best wel in het niets. Ik mag wel zeuren over gedoe op m’n werk, maar ook iets leren over hoop en veerkracht. Niet om te relativeren, maar juist om aan te boren.” 

Amran: “Ik vind het zo mooi dat mensen hier zo eerlijk zijn. Je hoeft niet na te denken over wat je bedoelt, dat is mooi. En hoe je kan genieten van het leven. Op elk moment leer ik iets nieuws.” 

Veel vertrouwen in de toekomst 

Judith: “Wat ik voel is respect voor hoe Amran in korte tijd Nederlands heeft geleerd. Ik heb helemaal geen rem op mijn Nederlands, wij ratelen maar door. Amran gaat mee in dat tempo. Ik weet zelf van de tijd dat ik in het buitenland was hoe moe je kan zijn van de andere taal. En Amran zit dag in dag uit in de vreemde Nederlandse taal. Daar heb ik heel veel respect voor. We houden ons niet in.” 

Amran is momenteel bezig met een prebachelor in Tilburg. Zijn dromen voor de toekomst? “Ik wens dat het goed gaat met mijn gezin en dat ik mijn opleiding kan volgen. Ik heb niet echt dromen, meer doelen. Dat ik gezond blijf en de mensen om me heen ook.”  

John: “Wat ik Amran toewens is kalmte. Ik maak me soms zorgen over hoe hard hij werkt en zijn hoge verwachtingen van zichzelf. Goede dingen hebben tijd nodig. Je bent 19, en je komt wijs over. Maar ik vergeet soms wel dat je 19 bent. Kalmte heeft ook te maken met rust en ruimte om in balans te ontwikkelen.” 

Judith heeft veel vertrouwen in de toekomst van Amran: “Hij staat zo mooi in het leven, hij gaat veel stappen zetten. Hij heeft veel in huis, hij is positief, zo uitreikend. Hij gaat echt veel bereiken in zijn leven. En wat ik mooi vind is dat hij heel veel technische dingen kan, maar hij is ook heel sociaal begaafd. Hij ziet veel. Wat ik wens voor Amran is dat zijn familie hier komt, dat zij hun weg hier vinden en dat hij ondertussen zijn eigen weg vindt. En dat iedereen zijn plek vindt en blij is.” 

Ook gastgezin worden?

Vind je het net als Judith, John en hun gezin leuk om iemand tijdelijk in je gezin op te nemen om hem of haar wegwijs te maken in Nederland en te laten wennen aan een nieuwe woonplaats? Onze matchmaker zorgt voor goede begeleiding en na een positieve kennismaking spreken we eerst een proeflogeerweekend af. We gaan uit van een termijn van drie maanden logeren. Bij belangstelling of voor meer informatie kun je mailen naar annemeijn@takecarebnb.org of schrijf je hier gelijk in.