Waarom werk ik bij Takecarebnb?

Simone, projectcoördinator bij Takecarebnb:  
 
“Daar gingen ze, in gammele bootjes. De zee op. In de Golf van Tonkin werd één van deze bootjes met meer dan 300 vluchtelingen aan boord vastgemaakt aan een Nederlands schip, dat voor de Vietnamese kust naar olie boorde. De vluchtelingen vroegen om hulp. Het bootje begon te zinken. De bemanning kwam de vluchtelingen te hulp, maar kon helaas niet tegengaan dat 80 mensen voor hun ogen verdronken. De Vietnamese overheid eiste dat de overige vluchtelingen in Vietnam aan land werden gebracht, maar de kapitein weigerde de vluchtelingen over te dragen.  

Op dat ene bootje hebben mijn ouders elkaar ontmoet. Beiden gevlucht uit het land dat destijds zwaar communistisch werd. Door de toenemende instroom van Vietnamese bootvluchtelingen, werden in de jaren ’90 de eerste asielzoekerscentra in Nederland geopend. Na mijn geboorte heb ik de eerste jaren van mijn leven in azc’s doorgebracht.  

Mijn ouders is het niet gelukt om de Nederlandse taal eigen te maken, te wennen aan de westerse cultuur en zich te verhouden tot hun oorlogstrauma’s. Hoe had hun leven er uit gezien als zij – na de eerste opvang, die ook heel belangrijk is geweest – waren gekoppeld aan gastgezinnen voor een tijdelijke opvangperiode? Hadden ze het dan wél gered in deze samenleving, terwijl ze aan het wachten waren op een zelfstandige woonplek? 

Ik geloof dat deze overgangsfase die Takecarebnb biedt cruciaal kan zijn. Gastgezinnen als een sociale verbinding, waarbij ze de vluchteling helpen om wegwijs te worden in een nieuw land. Ik zet mij graag actief in voor een stichting als deze. Als projectcoördinator ben ik de regelaar van de organisatie. Dagelijks lijden veel volkeren onder onvoorstelbaar geweld, verwoesting, verlies en onrecht. Laten we daarom de voorhoede zijn van tolerantie en menselijkheid.” 

Op de foto: Simone’s Vietnamese ouders in hun eerste zelfstandige woning, die zij destijds toegewezen hadden gekregen als vluchtelingen.