Een man opvangen in een vrouwenhuishouden; een verhaal uit Acquoy. 

In het schilderachtige dorpje Acquoy, waar elk huis zijn eigen verhaal vertelt, heeft een gezin een hoofdstuk toegevoegd. Hun besluit veranderde niet alleen hun eigen leven, maar ook dat van een jonge Syrische statushouder. En hun omgeving.   

Anna-ie, een ondernemer en moeder van drie, voelde de drang, gezien de media en de vraag naar gastgezinnen, om een vluchteling te helpen. Met een huis vol sterke, zelfstandige vrouwen, was haar eerste impuls om een vrouwelijke statushouder op te vangen. Maar door het proces van matchmaking van Takecarebnb kwam ze, via Petra die erg zorgvuldig te werk ging, in contact met Haidarah, een 26-jarige man uit Syrië. Dit was het begin van een bijzondere wending.   

Haidarah’s verhaal staat symbool voor doorzettingsvermogen en hoop. Hij had Syrië moeten verlaten om een veilig toevluchtsoord buiten zijn land te vinden. Na het behalen van zijn masterdiploma in Boedapest is hij vertrokken naar Nederland. In zijn anderhalf jaar in Nederland, vol onzekerheid en verhuizingen tussen verschillende azc’s, bleef hij zich focussen op het leren van de Nederlandse taal. Hij streed hard om zich aan te passen aan de Nederlandse samenleving en wilde de taal van zijn nieuwe land op de beste manier leren.  

Toen matchmaker Petra aan het gezin voorstelde om een man op te vangen, waren er aanvankelijk twijfels. “Het idee van een vreemde man in ons vrouwelijke huishouden was even wennen,” geeft Anna-ie toe. Bovendien stuitte het gezin op gemengde reacties uit hun directe omgeving. Familieleden, vrienden en buurtgenoten reageerden verschillend. Sommigen waren positief en anderen uitten hun bezorgdheid en verbazing. De kinderen merkten dat er veel vooroordelen zijn. En Anna-ie noemt sommige reacties bijna onmenselijk (helaas vaak ook gedreven door angst.) 

Uiteindelijk wierp Livia, de oudste dochter, nieuw licht op de situatie. Met een volwassen kijk op gelijkheid en menselijkheid, zei ze: “We kunnen in deze tijd geen onderscheid maken tussen mannen en vrouwen; het gaat om de persoon.” Toen was het gezin om. Een goed gesprek binnen het gezin en goede afspraken onderling, over dat elke stem telt, en de openheid en het geduld van Petra, overtuigden Anna-ie en haar dochters om hun deur en harten te openen en hem te ontmoeten.  

De integratie van Haidarah in het gastgezin verliep verrassend naadloos. Hij vond niet alleen een thuis, maar ook een familie die hem omarmde als een van hen. “Ik heb zelf drie zussen die ik heb achtergelaten, maar Livia, Feline en Amelie zijn mijn zussen in Nederland” aldus Haidarah. Livia vult aan: “Het is bijzonder hoe snel hij zich aanpaste en meedraaide in ons gezin. Haidarah leerde niet alleen de Nederlandse taal van ons, maar heeft ook veel van onze gewoonten en levensstijl geleerd. Op zijn beurt gaf hij ons Arabische lessen! Dit heeft geleid tot een prachtige culturele uitwisseling.”  

De ervaring geeft het gezin een nieuw perspectief op wat het betekent om iemand op te nemen in je gezin en dagelijkse leven. “Het gaat niet om geslacht of achtergrond, maar om de bereidheid om je huis en hart te openen”, reflecteert Anna-ie. Na zes maandenleven, bereidt het gezin zich voor op de verhuizing van Haidarah, die in een nabijgelegen dorpje een eigen woning heeft gevonden. Ze blijven elkaar zeker zien. 

De ontmoeting met Haidarah heeft het gezin op vele fronten verrijkt, het zal in de toekomst nog gemakkelijker open staan voor nieuwe culturen en ervaringen. Het verhaal van dit gastgezin en Haidarah is een prachtig voorbeeld van hoe een onverwachte ontmoeting kan leiden tot levenslange verbinding en wederzijds begrip. Laat het een inspiratie zijn voor de gemeenschap, een herinnering aan de kracht van gastvrijheid en openheid.