Marie-José vangt statushouders op: “Ze mogen aankloppen wanneer ze willen”
Text: Sandra Looren de Jong
Hoe is het als je meerdere keren gastgezin bent? Wat leer je daarvan en hoe is het contact met gasten nadat ze een eigen woning krijgen? Marie-José heeft inmiddels voor de vierde keer een gast in huis: “Elke gast staat anders in de wereld.”
Samen met haar partner woont Marie-José in een eengezinswoning in Eindhoven. Ze bieden een thuis aan drie kinderen. Eén via een organisatie en twee via een andere route (vergelijkbaar met een pleeggezin). Haar eigen volwassen kinderen zijn uit huis.
Hartverscheurend
“Ik zag de crisis in Ter Apel en de vluchtelingenstroom en ik vond het hartverscheurend. Mensen konden niet meer opgenomen worden. Ik had twee kamers vrij en wilde iets doen maar wist niet dat ik als particulier ook mensen met een verblijfsstatus in huis kon nemen.” Toen ze in een artikel in de Volkskrant over Takecarebnb las, besprak ze dit met haar partner en de kinderen.
Mensen die hulp nodig hebben
Ze hadden het al eerder gehad over mensen die vluchten en wat dat met je doet. De kinderen begrijpen hoe het is om niet bij je eigen ouders te wonen. Dit maakte het voor Marie-José makkelijker om erover te praten om een gast in huis te nemen. “Het gaat om mensen die hulp nodig hebben en we willen gewoon mensen helpen. Bij ons hebben ze een eigen kamer, ze eten mee en mogen het huis gebruiken. Dat is prettig voor de gasten, maar ook leuk voor ons. Je leert elkaar kennen en deelt nieuwe perspectieven. Het is belangrijk en verrijkend om meer te weten te komen over andere culturen en mensen.”
Logeren verandert de kijk op Nederland
Hun eerste gast was een heel aardige jongeman uit Saoedi-Arabië. Door zijn religieuze achtergrond keek hij anders naar thema’s zoals vrouwen en lhbtiq+-gemeenschap. Marie-José: “Je moet rekening houden met het feit dat hij is opgegroeid in een totaal andere cultuur. Het is belangrijk om daarover met elkaar in gesprek te gaan. Als je ervoor kiest om naar Nederland te komen, moet je je daar langzamerhand voor openstellen. Mensen die direct van een azc naar een eigen huis gaan, hebben dat contact met Nederlanders niet, waardoor ze op een heel andere manier de maatschappij ingaan. Die gesprekken worden dan gewoon niet gevoerd. Daarom heeft Takecarebnb voor mij een meerwaarde.”
Elke gast is anders
Haar vierde gast is ook uit Saoedi-Arabië gekomen. Oorspronkelijk komt hij uit Eritrea. Toen hij van Saoedi-Arabië naar Eritrea werd teruggestuurd, is hij naar Nederland gevlucht om hier zijn leven op te bouwen. Hij was blij dat hij het azc kon verlaten; daar voelde hij zich echt down. “Hij was altijd al op het Westen georiënteerd; hij luisterde vooral naar westerse muziek en kookte bekende gerechten. Ook tijdens de gesprekken over bijvoorbeeld lhbtiq+-gemeenschap of vrouwen zie je dat hij vanaf jonge leeftijd al bezig was met het verbreden van zijn culturele horizon. Natuurlijk zijn er nog verschillen, maar het verschilt echt per gast hoe ze in de wereld staan.”
De connectie blijft bestaan
“Ik vind het belangrijk dat mensen gewoon geholpen worden en zich bij mij thuis ook goed voelen,” zegt Marie-José. Verder vindt ze het belangrijk dat het ook goed gaat als gasten een huis krijgen. Dus ze helpt dan met verhuizen, omdat ze zo ook een goede overgang naar hun eigen plek voelt. Ze neemt nooit echt afscheid, want de connectie blijft bestaan.
Altijd welkom
De eerste gast woont nu in Geldrop. Hij is nogal op zichzelf. Marie-José: “Er is wel eens contact via de app, maar verder zien we elkaar weinig. Hij is bezig zijn leven op te bouwen.” Ze heeft ook een gast gehad die naar Breda is verhuisd en nu weer samen is met zijn vrouw. Daar heeft ze vaak contact mee: “Ik ga ook bij ze eten. De vrouw is zwanger. Het is gewoon heel leuk om hen te zien.” De derde gast zien ze niet meer; “Hij is nog zo bezig met alles ontdekken en heeft ook heel veel vrienden.” Alle oud-gasten zijn altijd nog welkom bij Marie-José: “Ze mogen aankloppen wanneer ze maar willen, maar mogen dat zelf bepalen.”
‘Blijf met elkaar praten’
Wat ze anderen wil meegeven na al haar ervaringen? “Je moet altijd blijven praten over alles wat je prettig of vervelend vindt. Over wat dan ook… We moeten echt met elkaar blijven spreken over wat er in ons omgaat. Goede communicatie maakt een connectie begrijpelijk. Je kunt altijd en overal over praten, zonder te oordelen.”
