‘Wat ik het heftigst vind is dat je de wereld echt in huis haalt’

Hans (55) en Wim (59) uit Berkel en Rodenrijs zijn al zo’n dertig jaar samen. Dit is hun tweede match: ze hebben sinds eind oktober een Russisch stel in huis. “Mensen vragen soms of we Oekraïners bedoelen.” 

Tijdens een lange autorit, een paar jaar geleden, hoorden Wim en Hans voor het eerst over Takecarebnb. “Het was een interview met een echtpaar uit Rotterdam dat statushouders opving. Daar waren we door geboeid”, vertelt Hans. “Daarna hadden we er een gesprekje over in de auto: ‘Zou dat ook iets voor ons zijn?’ We hebben er allebei over nagedacht en toen besloten om ons aan te melden.”  

‘Twee mannen kunnen ook als gewoon gezin functioneren’ 
Het heeft nog wel een tijdje geduurd voordat er een match voor ze was. Wim: “Het is best ingewikkeld om vluchtelingen te vinden die het aandurven, wonen bij twee mannen. Dat was toch echt wel een drempel. Daar zat de matchmaker heel erg mee in de maag, maar wij hadden er niet zo’n last van.”  

Die drempel heeft te maken met de achtergrond van de vluchtelingen: vaak zijn ze islamitisch of christelijk. “In hun cultuur past het dan eigenlijk niet dat twee mannen bij elkaar wonen – en zeker niet dat je erbij gaat wonen, dat zou te denken geven”, legt Hans uit. Hun eerste gast, uit Turkije, vond het wel spannend, maar wilde toch met het stel kennismaken. “Over de kennismaking zei hij: ‘nou ja, het is eigenlijk wel gewoon leuk, het zijn aardige mannen’ en toen hij hier logeerde, was het ook wel een ontdekking voor hem: twee mannen kunnen ook als een gewoon gezin functioneren.”  

Andere cultuur, andere structuur  
Het is leuk om gasten in huis te hebben, maar: “Het is af en toe ingewikkeld en soms ook wel heftig. Het leuke is, je ontmoet nieuwe mensen met andere culturen, je wordt geconfronteerd met je eigen cultuur. ‘Waarom denken we zoals we denken? Het kan ook heel anders.’ En het is mooi om een tijdje met mensen op te lopen. Ingewikkeld is wel, je hebt je eigen structuur. Daar moeten we ’s morgens wel even rekening mee houden: wie neemt wanneer de badkamer? En met eten. Onze Nederlandse etenstijd is toch wat afwijkend van de mensen die we als gast (gehad) hebben. Het goed plannen van wanneer we eten, eet je wel of niet mee.”  

Pijnlijke ervaringen 
“Wat ik het heftigst vind is dat je de wereld echt in huis haalt”, zegt Wim. “De ellende staat eerst achter het tv-scherm, nog ver weg. Nu hebben we twee mannen uit Rusland te logeren, die vertellen dan rustig aan het ontbijt ‘gisteravond is er een inval geweest in een nachtclub waar we vroeger heel vaak kwamen.’ Een paar weken later was een vriend van ze in de gevangenis omgekomen. Hij zou zelfmoord hebben gepleegd, maar is waarschijnlijk doodgemarteld. Door hun verhalen komt dat opeens heel dichtbij.” 

Af en toe vertellen de gasten over hun eigen ervaringen. Wim: “Het raakt me, wat ze al hebben moeten doorstaan en wat een grote stap het is om te vluchten.” “De gasten die er nu zijn, die bellen elke dag met hun moeder”, vult Hans aan. “Dan vraag ik hoe het gesprek is geweest en dan zeggen ze: ‘mijn moeder was verdrietig omdat ze me mist’ of ‘mijn moeder zou me zo graag willen zien’. Dan voel je zo die pijn die er ook is van het wegvluchten uit je land.” 

Vluchtelingen uit Turkije en Rusland 
Wat Wim en Hans opvalt is dat mensen niet altijd begrijpen waarom vluchtelingen uit Turkije of Rusland komen. Hans: “Daar zit een andere beleving achter. Een vluchteling uit Syrië of Oekraïne, dat snapt iedereen. Maar uit Turkije… Niet iedereen weet dat het daar best lastig is als je tegen Erdogan bent en dat je dan de gevangenis in gaat.”  

“Met onze Russische gasten is dat ook zo. Mensen vragen soms of we Oekraïners bedoelen. Door de oorlog in Oekraïne is er echt wel antipathie tegen Rusland ontstaan. Dat hadden wij zelf ook, moet ik zeggen. Maar, men weet niet dat het voor homo’s echt ondraaglijk, eigenlijk haast onmogelijk, is om daar te zijn. Dus als ik dat dan vertel, dan zie je echt de schrikreacties van mensen; die hebben geen idee dat dat nog in de wereld kan. Maar dat is wel zo.” 

‘Ja gaat van ze houden’ 
Wim heeft bewondering voor hoe vrolijk en enthousiast hun gasten evengoed door het leven gaan. “We lachen ontzettend veel met die twee mannen. Dat staat in schril contrast met de situatie waarin ze zitten. De flexibiliteit van mensen. Dat je op een of andere manier toch gewoon door kan leven en kan genieten van kleine dingen. En onze gasten zijn heel initiatiefrijk en werken hard. Ieder op zijn eigen manier. Onze Turkse gast was heel druk met taalles en deze jongens hebben werk gevonden, die werken 40 uur per week.”  

Hans: “Wat ik eerlijk gezegd ook ingewikkeld vind, is dat je weer afscheid moet gaan nemen. We hebben de logeerperiode al een keer verlengd en komen nu langzaamaan op het moment dat we moeten gaan besluiten: laten we ze nog blijven of gaan we nu echt zeggen, ‘nu is het goed geweest’. Dat vind ik echt wel een ingewikkeld iets. Want we weten dat ze het in het azc niet fijn hadden en we weten niet of ze weer bij een gastgezin terecht kunnen.” Wim: “Ja. En je gaat toch van ze houden.”