Een goed begin – Julie, Roeland & Mohammed
Wil jij ook gastgezin worden maar heb je nog vragen? Kijk dan bij onze veel gestelde vragen. Heb je andere vragen, kijk dan bij veelgestelde vragen. Staat jouw vraag daar niet bij en wil je contact met ons? We bellen je graag!
Julie en Roeland hebben hun eerste maand als Takecarebnb-gastgezin achter de rug. En dat bevalt supergoed! Julie beschrijft Mohammed als energiek, makkelijk, sociaal, lief en open. “Na de eerste week zeiden Roeland en ik al tegen elkaar dat hij net zo lang mag blijven als hij nodig heeft”.
Mohammed is 28 jaar. Hij komt uit Jemen, maar studeerde in Oekraïne voor hij naar Nederland kwam, waardoor hij de westerse gewoonten al een beetje kent. Hij zit nu twee jaar in een azc waar hij een kamer deelt met vier anderen. “Er is totaal geen privacy en geen rust om te studeren. Ik vind het vreselijk daar.” Hij mist zijn familie in Jemen, maar kan vanwege de oorlog niet terug.
Waarom Takecarebnb?
Julie en Roeland hebben door hun werk lang in het buitenland gewoond. Ze hebben grote interesse in andere culturen en zijn op de hoogte van alle problematiek wereldwijd. Ook de huisvestingsproblemen in Nederland vinden ze heel erg. Een paar jaar geleden hoorde Julie over ‘Takecarebnb’. “Ik vond het direct een interessant initiatief en we hebben ons al snel aangemeld. Na het uitvliegen van onze zoons zaten we toch ook met een halfleeg huis. Op deze manier kunnen we een steentje bijdragen aan een betere wereld.”
“Na het uitvliegen van onze zoons zaten we toch ook met een halfleeg huis”
Julie weet uit ervaring hoe lastig het is om als buitenlander je weg te vinden. Ze is geboren in Nigeria en kwam voor haar werk naar Nederland. Toen merkte ze al hoe belangrijk én lastig de Nederlandse taal is. “Ik geef als vrijwilliger taalles aan vluchtelingen. Het is toch te zot voor woorden dat je jaren moet wachten op een taalcursus? Mensen moeten zo snel mogelijk de taal leren en spreken met locals, want na twee jaar ben je afgestompt en de motivatie kwijt.”
Met Mohammed had het stel meteen een klik. “Hij is gelukkig heel ondernemend want we wilden niet iemand moeten entertainen. Mohammed zit veel op de computer te ontwerpen en video’s te maken en hij werkt als barista in een koffietentje. Omdat we zelf ook drie zoons hebben, voelt het heel organisch.” Ondertussen merkt Julie ook dat hij erg veel verdriet met zich meedraagt. “Mohammed werd op zijn 17e weggestuurd omdat hij anders door Houti’s gerecruteerd zou worden. Zijn familie heeft hij al elf jaar niet gezien en zijn zus en zwager kwamen om door een bombardement.” Op de vraag waarom hij geen foto’s van zijn familie op zijn kamer heeft antwoord Mohammed: “Ik kan het niet aan om mijn zus te zien.”
Van elkaar leren
Mohammed voelt zich zo op zijn gemak dat hij ook vrienden mee naar huis neemt. Hij kent veel mensen, waaronder Palestijnen, Syriërs en andere Arabieren. “Allemaal aardige en open jongens, die ons met hun verhalen weer nieuwe inzichten geven over het Midden Oosten en de mensen daar.” Andersom leert Mohammed veel van Julie en Roeland en hun sociale contacten. “Het eerste weekend ging ik gelijk mee naar een buurtfeestje en stond ik ineens te sjoelen! Het klikte ook gelijk goed met de buren en vrienden. Maar als we dan ‘s avonds weer thuis zijn, ga ik wel naar mijn eigen kamer om TV te kijken.”
“Het eerste weekend ging ik gelijk mee naar een buurtfeestje en stond ik ineens te sjoelen!”
Julie raadt andere mensen zeker aan om via Takecarebnb een statushouder in huis te nemen. “Ik vind het echt een verrijking. Het klinkt misschien een beetje cliché, maar het geeft je een goed gevoel. Mohammed is blij om even uit het azc te zijn. “In het nieuws hoor je veel over de fysieke omstandigheden in azc, maar veel minder over het verdriet en de trauma’s. Je zit daar constant op elkaars lip en de situatie is vaak uitzichtloos. Iemand met wie Mohammed een kamer deelde probeerde kortgeleden zelfmoord te plegen.”
Op de vraag of ze na Mohammed weer een statushouder in huis nemen, beginnen Julie en Roeland te lachen. “Een tweede Mohammed vind je natuurlijk nooit meer! We moeten even kijken en overleggen, maar ik denk wel dat we doorgaan.”
