Stilzitten zit er niet in
Als Community Manager ga ik met enige regelmaat naar gastgezinnen en hun gasten, om uit eerste hand hun ervaringen te horen.
Tekst: Jet Krantz
Na een reis door het prachtige Limburgse landschap, kom ik aan boven op een heuvel in het dorp Cadier en Keer. Heerko en Els verwelkomen me hartelijk. Al snel blijkt dat ze hun huis openstellen voor allerlei mensen. Behalve dat ze op dit moment onderdak bieden aan Gamal, zijn ze ook een logeeradres voor Vrienden op de Fiets. Ze zijn dus gewend aan gestommel op de trap en genieten zichtbaar van de reuring die hun diverse gasten met zich meebrengen.
Tijdens mijn bezoek is hun Takecarebnb-gast helaas niet aanwezig. Hij heeft namelijk een examen om verkeersregelaar te worden. Het gastgezin heeft gelukkig een heleboel verhalen en anekdotes over de twee maanden die Gamal nu bij hen verblijft.*
Hun verhaal bij Takecarebnb begon vorig jaar, toen Heerko en Els in de Volkskrant lazen dat er behoefte was aan opvangadressen. Ze vertellen dat ze graag delen met anderen en daarnaast ontmoeten ze graag nieuwe mensen van wie ze kunnen leren. De keuze was dus gemaakt: inschrijven als gastgezin bij Takecarebnb. Hun eerste gast was een vrouw uit Oekraïne. Al vrij snel na haar vertrek, volgde een weekend proeflogeren met de Jemenitische Gamal. Dit beviel hun alle drie goed, dus Gamal kwam een aantal weken later bij hen logeren.
Gamal zit niet stil. Dat blijkt wel. Tijdens zijn verblijf in azc Hoogeveen was Gamal druk bezig: bij zijn vertrek daar kwam de burgemeester nog even langs om Gamal te bedanken voor zijn vrijwilligerswerk op een school en bij de plantsoendienst. En in de korte periode dat hij bij Heerko en Els verblijft, heeft hij diverse deeltijdbanen gevonden. Hij heeft er momenteel drie. Wellicht gaat hij, na het halen van het examen, ook nog eens aan de slag als verkeersregelaar.
In Jemen had Gamal een heel andere baan. Hij was daar gouvernementeel onderzoeker voordat hij met zijn vrouw en kinderen moest vluchten naar een ander land. Daar bleek echter weinig toekomstperspectief te zijn voor het gevluchte gezin, dus besloot het stel dat Gamal naar Nederland zou gaan om daar opnieuw een bestaan op te bouwen zodat zijn gezin later kon volgen. Bij aankomst op Schiphol is hij 1,5 week vastgehouden op het vliegveld; daar schrok hij in eerste instantie erg van. Gelukkig waren de mensen vriendelijk. Zo had hij gevraagd waar hij kon bidden waarna hij naar een publieke gebedsruimte werd gebracht waar mensen van alle religieuze achtergronden kunnen bidden. Dat vond hij heel mooi.
Het is even stil. Zichtbaar getroffen zegt Els dat ze het zo bijzonder vindt hoe positief en hoopvol Gamal in het leven staat. Heerko knikt bevestigend. Ze vertelt. Op een dag kwam Gamal thuis met een halve vlaai. Het bleek de trouwdag te zijn van zijn vrouw en hem; dat vierden ze nu voor de tweede keer zonder elkaar. Els heeft toen de tafel mooi gedekt en ze hebben een foto gestuurd naar Gamals vrouw.
Het is opnieuw even stil. Dan volgt onder gegrinnik van Els een volgend verhaal. Onlangs kondigde Gamal aan dat hij voor het avondeten kabeljauw ging kopen bij de viskraam. Hij kwam thuis met een tas vol krabben. In het Arabisch lijkt de uitspraak van krab namelijk op het Nederlandse kabeljauw. Ze kunnen er alle drie nog steeds erg om lachen. Hij heeft toen een vriend gebeld om te vragen hoe hij krab eigenlijk moest bereiden. Dat doet hij wel vaker wanneer hij kookt: even bellen met zijn vrouw of vrienden als hij niet weet hoe hij iets moet bereiden.
Er is in de twee logeermaanden veel gebeurd en het gastgezin vertelt graag, dus het is lastig kiezen wat ik zoal in dit artikel verwerk. Nog een anekdote dan. Soms komen er via Vrienden op de Fiets onaangekondigd ’s avonds nog reizigers langs om te vragen of het gastgezin nog een kamer over heeft. Vóór het gastgezin zich had ingeschreven via Takecarebnb werd Gamals kamer gebruikt voor deze reizigers, maar dat is nu uiteraard zijn plek. Gamal voelt zich daar echter bezwaard over en geeft dan aan dat hij wel ergens anders kan logeren zodat de reizigers zijn kamer kunnen gebruiken. Daar willen Heerko en Els uiteraard niks van weten.
Uit alles komt duidelijk de goede band naar voren die Heerko en Els hebben met hun gast. Ik ga weg met een prettig gevoel, maar ergens ook nét een beetje onvoldaan… Ik had Gamal namelijk graag ontmoet, zeker na de mooie verhalen en anekdotes van zijn gastgezin.
* Aan het begin van het gesprek heb ik met gastgezin Heerko en Els afgesproken dat ik het stuk voorafgaand aan publicatie naar hen zou sturen. Zo konden zij en Gamal het rustig doorlezen en hun akkoord geven.
