“Het zou idioot zijn als Yaser terug moet naar het azc”
Dorine Manson (55) uit Amsterdam is managing director bij de Postcodeloterij. Sinds half mei heeft ze een gast in huis via Takecarebnb: Yaser Harara (33). Yaser komt uit Palestina en woont nu 1,5 jaar in Nederland. Een jaar geleden begon hij met het leren van Nederlands, wat hem verbluffend goed afgaat.
Tekst: Anne Kleisen
Yaser, waar verbleef je voordat je bij Dorine terecht kon?
“Ik woonde in een azc op de Kloveniersburgwal. Het azc zit daar in een Stayokay Hostel. Ik woonde daar sinds oktober, bijna 8 maanden. Bij Dorine woon ik in een logeerkamer, gewoon in huis”
Dorine, wat is jouw motivatie om een gast in huis te nemen?
“Ik ben oud directeur van VluchtelingenWerk Nederland, dus dit onderwerp gaat me al langer aan het hart. Van die tijd ken ik Takecarebnb ook. Alleen toen had ik nog mijn jongens in huis wonen dus heb ik me niet aangemeld. Nu studeren ze en met die toestand in Oekraïne dacht ik ‘Dan ga ik nu ruimte openstellen voor een vluchteling’. Alleen dan liefst geen Oekraïner, want ik weet dat andere vluchtelingen het misschien nog wel meer dan zij nodig hebben om te kunnen integreren, de taal te leren en een studie te doen”.
Yaser wat vind je ervan om bij Dorine in huis te wonen?
“Eerst vroeg ik me af of ik het wel leuk zou gaan vinden en of het niet moeilijk zou zijn. Maar bij Dorine voelde ik me meteen goed. Mijn privacy is veel beter dan in het azc, dat vind ik heel leuk. Ze is bijzonder, ze laat me zien dat de toekomst goed kan zijn. Het leven geeft veel kansen die je moet gebruiken. Dat is het voornaamste wat ik van Dorine leer. Ook coördineren we elke dag hoe we de dag indelen. Ze heeft een vol rooster. Dat is prima voor mij, om structuur te hebben. Ze is heel succesvol en ik ben blij dat ik haar heb ontmoet. We hebben altijd diepe gesprekken”.
Dorine lacht. “Ja onze gesprekken zijn heel serieus hè! En het is wederzijds, ons contact is verrijkend. Ik leer veel van Yaser, we hebben het over de grote problemen van de wereld. Ik weet weinig van Gaza, Palestina en Israël. Dus ik vind het interessant om daarover te horen. Ik vind het bewonderenswaardig dat Yaser alleen maar met de toekomst bezig is. Met Nederlands leren, studeren en werken. Dat herken ik niet zo van andere vluchtelingen, die zitten vaak tussen twee werelden in. Bij Yaser zie ik dat veel minder en dat vind ik knap”.
Wat doen jullie zoal samen, behalve diepe gesprekken voeren?
Dorine: “Ik had eerlijk tegen Yaser gezegd dat ik er eigenlijk nooit ben. Ik ben ook ’s avonds veel weg en voor mijn werk in het buitenland. Maar als we elkaar zien dan eten of praten we of we kijken een serie. Ik voelde me wel schuldig dat Yaser de eerste paar weken voortdurend kookte hier”.
Yaser: “Ik ben ook best veel weg. Ik ga naar school of in het weekend ga ik naar vrienden. We leiden ons eigen leven”.
Wat maakte het meeste indruk op jullie tot nu toe?
Dorine: “Vorige week vrijdag is Yaser ’s nachts gevallen. Ik lag al in bed toen hij op de deur klopte. Toen zijn we samen naar het OLVG gegaan. Daar zaten we tot vier uur ’s nachts. Yaser had het prima alleen gekund maar ik vond het fijn om het samen te doen”.
Yaser: “Ik was van mijn fiets gevallen, het was heel pijnlijk. Mijn schouder was uit de kom. Het was een heel Nederlands ongeluk”.
Dorine: “Hij kan goed fietsen hoor, heel hard ook vooral”.
Dorine zou je nog eens iemand in huis nemen na Yaser?
“Met mijn jongens had ik niet overlegd dat Yaser zou komen. Daar waren ze heel beledigd over. Met Yaser vinden ze het prima, maar als ik nog een keer een vluchteling in huis neem, wil ik dat wel met ze bespreken. Ook omdat de jongste hier straks weer drie weken komt wonen vanwege zijn stage. Het is ook afhankelijk van hoe ik zelf het komende half jaar in mijn tijd zit want ik heb veel aan mijn hoofd”.
Yaser wat ga jij doen als de drie maanden bij Dorine er op zitten?
“Ik ben architect en ik hoop dat ik een goede baan kan vinden. Als dat niet lukt dan moet ik een ander diploma halen. We gaan het zien, ik ben niet somber over de toekomst. Ik probeer alle kansen te gebruiken. Ik hoop niet dat ik terug hoef naar het azc. Ik hoop dat ik een woning krijg. Ik wacht nu bijna 14 maanden op een woning in Amsterdam”.
Dorine: “Dat hangt wel als een zwaard van Damocles boven ons hoofd. Gaat het wel lukken om uitzicht op een huis te hebben als medio augustus de logeerperiode voorbij is? Het zou idioot zijn als Yaser terug moet naar het azc met 18 mensen op een kamer en herrie tot 1:00 ’s nachts terwijl hij moet studeren. Dat wil je niet. Die onzekerheid is spannend voor ons allebei”.
